Witaj, to mój pierwszy wpis w tej kategorii i mam nadzieję, że znajdziesz w nim coś dla siebie.

Nie jest tajemnicą, że to co jemy ma wpływ na nasz organizm, jednak ja chciałbym się skupić na samym pragnieniu zaspokojenia głodu – na emocji.

Jak przez mgłę pamiętam swoje lata, w których byłem szczupły jak listewka. Nie zwracałem uwagi na to co jem, z kilku powodów właściwie: po pierwsze, miałem lepszy metabolizm; a po drugie, nigdy nie bylo mnie w domu, zawsze gdzies tam podbijałem świat #aktywność_fizyczna. 

Jedzenie było zwykłą częścią dnia i nie przypominam sobie głodu. Wiadomo, że gdybym pominął kilka posiłków pod rząd, pewnie mój organizm by się upomniał, ale chciałem się skupić na regularnym trybie dnia, w którym pamiętałem by jeść.

Teraz wszystko wygląda zupełnie inaczej.

Na chwilę obecną, mam jakiś tam brzuszek, z którym żyję w zgodzie i chciałbym go serdecznie pozdrowić. Oprócz tego, że teraz muszę zwracać uwagę na to co jem, to uczucie głodu objawia się zupełnie inaczej. Reprezentuję tylko dwa stany: Ten, w którym wpadam w wir pracy i zapominam o bożym świecie. Wówczas nie ma większej interackji między mną a światem, piję hektolitry kawy i nie jem, bo brakuje mi czasu. W momencie, w którym uda mi się wyrwać do kuchni – jem łapczywie, szybko i byle co.

Drugi, to ten w którym ostatnio pojawia się dość często i troche mnie przeraża. Jestem głodny, bardzo.

Im bardziej się na tym skupiam, tym bardziej to odczuwam.

Zrozumiałem, że to nie organizm domaga się jedzenia, tylko emocja, która pojawia się w głowie i wyolbrzymia poczucie głodu. To jest zaburzenie – pasożyt.

W momencie w którym to zrozumiałem, zmieniło się naprawde wiele. Przestałem dojadać od razu po posiłku, tylko daję sobie czas, żeby mój organizm „zauważył”, że już zjadłem. Z reguły po chwili pojawia się uczucie sytości. Przestałem doprowadzać się do stanu w którym byłem tak najedzony, że ledwo mogłem oddychać. Pożegnałem również uczucie senności po obiedzie i czuję, że mam więcej energii.

U mnie sprawdził się system dokładek.

Gotuję więcej, ale nakładam na mniejszy talerz i jeśli mam potrzebę to dokładam. Często okazuje się, że jeden wystarczy.

Jeśli przechodzicie przez podobny stan, to chcę abyście spróbowali zauważyć różnicę między głodem fizycznym, a emocją, która Cię manipuluje do jedzenia, kiedy Twój organizm tego nie potrzebuje. Część głodu, który odczuwałem po prostu nie była prawdziwa i warto zwrócić na nią uwagę.

Sky